آکواریوم فیلم جدید ایرج قادری از اون فیلم های که نه میشه گفت شاهکاره و نه میشه نادیده اش گرفت.فیلمی که مثل همة کارهاش امضاء قادری روشه.تا آخر فیلم سرگرمت میکنه و در گیر میشی با شخصیتها ولی مشکل اینجاست که وقتی می یای بیرون از سینما همه چی فراموش می شه .دیگه در گیر نیستی.در باره اش بیشتر خواهم نوشت.
امروز از یکی از هم مدرسه ای های دوران دبستانم یه ای میل داشتم که بردم به اون دوران بی خیالی.دورانی که بزرگترین مشکل این بود که چه جوری مشقها رو رج بزنیم که معلممون نفهمه.یا اینکه زنگ تفریح چه شیطنتی بکنیم بدون اینکه ناظم چوب به دست متوجه بشه.به یاده همه معلمهای ان دورانم که نمی دونم کجا هستن افتادم و دلم تنگ شد برای اون روزها.این هم از اثرات بیماری کبر سنه که آدم دوست داره خاطراتش رو زیر و رو کنه.شما هم سری بزنید به دنیای بچگیتون.شاید اگه همه ما بتونیم اون معصومیت گمشده امون رو پیدا کنیم دنیا هم جای قشنگتری بشه برای زندگی کردن.
جدیدترین فیلم مجید مجیدی، بید مجنون با ایده فوق العاده ای شروع می شه. مردی در دهه 40 زندگیش که در 8 سالگی بیناییش رو از دست داده، حالا با داشتن زن و یک دختر در حالی که استاد دانشگاهه، در پی یک عمل جراحی در خارج از کشور بیناییش رو به دست می یاره. شانسی که از خدا برای یه زندگی دوباره می طلبه و خدا اجابتش می کنه.ولی با وجود ایده خوب و بازیگری استثنایًی مثل پرویز پرستویی که در هر نقشی بی نظیر بازی می کنه، تماشاگران فیلم به عمق موضوع هدایت نمیشن. ما فقط لایه بیرونی شخصییت یوسف رو می بینیم و این هم ذات پنداری در ما به وجود نمیاد که بتونیم خودمون رو در شرایط نابینای بگذاریم که بعد از سالیان طولانی بیناییش رو به دست آورده. در طی فیلم ما فقط نگاههای یوسف رو می بینیم که به همه چیز خیره می شه و حتی در یک نگاه مجذوب دختری جوان میشه. یوسفی که در زمان نابینایی پدر و همسری خوب بوده با بینا شدن حتی سر کار هم نمیره. مشکل اساسی فیلم این جاست که یوسف به غیر از صحنه ای کوتاه که با مادرش دردل میکنه، در هیچ صحنهً دیگری مکنونات درونیش رو با تماشاچیان در میون نمی گزاره. این عدم بیان خود، اجازه همدردی و درک احساسات یوسف رو از ما می گیره. اتفاقی که ضربه اساسی به همراهی تماشاچیان می زنه واز نیمهً فیلم، اون رو کند و کشدار می کنه. برای من که فیلم پر احساس بچه های آسمان رو از آقای مجیدی دیده بودم، جای تعجب داشت سیر غیر منطقی وقایع در بید مجنون.
چند روز پیش با یکی از دوستان به دیدن تأتر پنجره ها رفتم.آدمی نیستم که بی برنامه ریزی یعنی بی بلیط بکوبم از یه سر شهر برم اون سرش.برای همین هم وقتی شنیدم که میشه آنلاین بلیط رو خرید کلی ذوق کردم که بلاخره میشه با خیال راحت برم و این تأتر که کلی ازش تعریف شنیدم رو ببینم.این برای من یه علامت خوب بود و نشون می داد که گروهِ واقعأ حرفه ای هستن.سالن کاملأ پر بود و اجرا هم سر موقع شروع شد.بازیگران کاملآ مسلط به نقش بودن و دکور هم زیبا بود.
موضوع این تأتر در باره زندگی است.اینکه آیا ما آدمها واقعأ زندگی می کنیم؟9آپارتمان که ساکنانش همه افراد یک فامیل هستندو در انتظار مرگ آقا بزرگ ،که صاحب این آپارتمانهاست.آیا پول خوشبختی می اورد؟سوًالی که جوابی برای آن پیدا نمی کنیم.بعد از مرگ آقا بزرگ ،همه نبودش را حس می کنند .نبود عاطفه،عشق و سلامتی.آرزوی بالاتر از سلامتی برای کسی نمی توان کرد و هیچ زندگی بی عشق مباد.پیامی که فرهاد آیًیش و همکارانش هنرمندانه بر روی صحنه نشان دادند.
تاتر پنجره ها کار زیبای فرهاد آئیش تا آخر این هفته در سالن اصلی تاتر شهر اجرا میشود.اگر در تهران هستید و علاقمند به دیدن یک کار زیبا امروز یا فردا ساعت 30/19سری به تاتر شهر بزنید.در ضمن سایت زیبای این تاتر( برای دیدن سایت پنجره ها اینجا را کلیک کنید) امکان تهیه بلیط را به صورت آنلاین فراهم میکند.
خبر نامه روز امروز مقاله ای به چاپ رسانده در ارتباط با زلزله .فاجعه ای که هر لحظه در کمین ماست.ایا واقعاء ما آمادگی مقابله با ویرانی حاصله وصدمات انسانی را خواهیم داشت؟نظر یک کارشناس را در این پست بخوانید و بیاید علاجعه واقعه را قبل از وقوع دریابیم
زلزله شنبه در جنوب اسیا بیش از صدهاهزار کشته و مجروح به جا گذاشت و نگرانی بیش از بیش برای مابه وجود اورد که در شهری زندگی می کنیم که سالیان زیادی است در انتظار زلزله ای با قدرت بالای 7 ریشتر به سر می برد.ایا تهران توان ایستادگی در برابر این چنین فاجعه ای را خواهد داشت؟سوالی که امیدوارم باسخ ان اری باشد
گوگل جشن تولد گرفت .این شرکت هفتمین سالگرد اغاز به کارش را در حالی جشن گرفت که امروز رقیب قدری برای یاهو به حساب میاید.
دو بزشک استرالیای برنده جایزه نوبل در بخش بزشکی شدند. این دو کاشف میکروبی هستند که عامل بیماری زخم معده می باشد.این کشف انقلابی در درمان این بیماریست که عامل بسیاری از سرطانهای معده میشود.
